افراد وارستهای در این دنیا هستند که بندها را پاره کرده، بر عالم وجود مسلط شدهاند. این افراد در دل شب، در محضر خداوند با او نجوا دارند و درد و دل میکنند. قرآن کریم میفرماید: افرادی هستند در دل شب پشت پا به رختخواب میزنند و بیدار میشوند، آن وقتی كه میگویند: «سُبّوحٌ قُدّوسٌ رَبُنا و ربُ المَلائكةِ والروح». ارزش گفتن این اذکار نزد آنها از دنیا و آنچه در دنیاست، بیشتر خواهد بود، بلکه بیشتر از عالم وجود برای آنها ارزش دارد. وقتی نمازگزار چنین نماز لذتبخشی میخواند، با گفتن «الله اكبر»، خدا را مییابد، نظیرآدم تشنهای كه تشنگی را و بعد سیراب شدن را مییابد. در خانه و تنها در اطاق نماز شب میخواند، اما مسلط بر عالم وجود است، یعنی معشوقش را یافته است، گمشدهاش را پیدا کرده و به محبوبش رسیده است. در دل شب خدا را مییابد، نه اینکه میداند خدا هست، بلکه او را مییابد. بیكس است، اما همه كس او خداست؛ بیپناه است، اما پناه او خداست؛ هیچ ندارد، اما همه چیز دارد و او خداست.
ادامه...