جستجو :
اَللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَن صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَ في كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَ حافِظاً وَ قائِداً وَ ناصِراً وَ دَليلاً وَ عَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً
امروز: ۱۴۰۳ جمعه ۱۰ فروردين


 
  • پیام به نوزدهمین نمایشگاه قرآن و عترت اصفهان
  • پیام در پى ارتحال عالم جليل القدر مرحوم آيت‌الله امامى كاشانى«قدّس‌سرّه»
  • پیام در آستانۀ برگزاری ششمین دورۀ انتخابات مجلس خبرگان رهبری و دوازدهمین دورۀ انتخابات مجلس شورای اسلامی
  • شرکت در ششمین دورۀ انتخابات مجلس خبرگان و دوازدهمین دورۀ انتخابات مجلس شورای اسلامی
  • پیام در پی ارتحال عالم‌جلیل‌القدر آیت‌اللّه آقای حاج سید محمّد موسوی بجنوردی «رضوان‌اللّه‌علیه»
  • پیام تسلیت در پی درگذشت آيت‌الله آقاى حاج شيخ عبدالقائم شوشترى«رضوان‌الله‌عليه»
  • پیام تسلیت در پی درگذشت مرحوم آيت‌الله نمازى«رضوان‌الله‌علیه»
  • پيام تسليت در پى حادثه تروريستى در شهر كرمان
  • اطّلاعیّه

  • -->

    نقش ارزنده امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» در زنده نگه داشتن نهضت عاشورا- 1393/8/15

    بسم الله الرحمن الرحیم

     الحمدلله ربّ العالمین و الصلاة و السّلام علی خیر خلقه أشرف بریته ابوالقاسم محمّد صلی الله علیه و علي آله الطیّبین الطاهرین و عَلی جمیع الانبیاء وَالمُرسَلین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لَعنة الله عَلی اعدائهم أجمعین

    شب جمعه متعلّق به قطب عالم امکان و محور عالم وجود و واسطۀ بین غیب و شهود، یعنی حضرت ولی‌عصر«عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشّریف» است؛ اظهار ارادت کنید خدمت آقا با سه صلوات.

    بحث ما ان‌شاء‌الله باشد برای جلسۀ بعد و چون شب متعلق به امام چهارم، امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» است، اظهار ارادتی کنیم خدمت امام چهارم. برای اینکه نظر مبارک امام چهارم را جلب به جلسه کنیم، و ان‌شاء‌الله با لطف ایشان از جلسه بیرون رویم، اظهار ارادت کنید خدمت آقا با سه صلوات.

    امام چهارم سی و چهار سال بعد از قضیۀ کربلا زنده بودند، یعنی دورۀ امامت آقا سی و چهار سال بوده است. آقا نظیر پدر بزرگوارشان پنجاه و هفت سال عمر کردند که بیست و سه سال در زمان پدر و سی و چهار سال هم بعد از پدر و بعد از قضیۀ کربلا و دوران امامت آقا بود. دوران خیلی بدی بوده است، اما امام چهارم توانسته است تشیع را حفظ کند. بلکه از تاریخ به خوبی استفاده می‌کنیم محبت و مودّتی در میان مردم راجع به تشیع و راجع به اهل‌بیت پیدا شده بوده است، و این از زحمات آقا امام چهارم بوده است؛ اما زمان پرتلاطمی بوده است. بعد از قضیۀ کربلا با آن همه زحمت‌ها و آن همه مشقّت‌ها که آقا به مدینه آمدند و سال دوم قضیۀ حَرّه جلو آمد. یزید بن معاویه«لعنة‌الله‌علیه» بیشتر از سه سال خلافت نکرد و سال اول امام حسین را شهید کرد و قضیه کربلا را جلو آورد؛ و چون بعد از قضیه کربلا شورش عجیبی در عالم اسلام شد، به دست و پا افتاد که چه کند و چاره‌ای جز کشتن و نابود کردن پیدا نکرد. لذا سال دوم قضیه حَرّه جلو آمد. معنایش اینست که پنج هزار نفر از بنی امیّه و از آن جلادها را به مدینه فرستاد و مدینه را قتل عام کرد. بزرگ و کوچک و زن و مرد و چه کشت و کشتار عجیبی به طوری که خون در کوچه‌ها راه افتاد؛ و امام سجاد ناظر این قضیه بودند. داغ دوم برای امام سجاد، قضیّۀ حرّه بود. در سال سوم، عبدالله بن زبیر که او هم نانجیبی مثل یزید بود، علیه یزید قیام کرد. یزید هم لشکر مجهّزی را فرستاد و خانۀ خدا را خراب کرد. منجنیق به خانۀ خدا بست و خانۀ خدا را سنگباران کرد و بعد هم خانۀ خدا را آتش زد. در سال سوم یزید مُرد و نه تنها یزید مُرد، بلکه قضیه کربلا حکومت چهل سالۀ بنی امیه را نابود کرد. لذا تأثیر اولی که قضیۀ کربلا داشت، آن بود که امام حسین«سلام‌الله‌علیه» می‌خواست. امام حسین«سلام‌الله‌علیه» می‌خواست بنی امیه نابود شود و آن حکومت چهل سالۀ معاویه و به قول قرآن شجرۀ خبیثه، نابود شود و این درخت خبیث را امام حسین«سلام‌الله‌علیه» از ریشه کند. یعنی بعد از قضیه حرّه و بعد از قضیۀ آتش زدن مکه، به مردن یزید و نابود شدن بنی‌امیه گذشت. البته یک درخت خبیث‌تر جلو آمد به نام مروانیان. برای امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» بدتر شد، زیرا مروانیان می‌خواستند حکومت کنند و مردم زیر بار نمی‌رفتند و آنها هم دست به کشت و کشتار می‌زدند.

    یکی از استاندارهای عبدالملک مروان، حجاج بن یوسف ثقفی بود که آدم ناجنس و خبیثی بود. در کوچه می‌رفت، یک ناشناسی به هیکل او نگاه کرد و گفت این کیست؟ خودش برگشت و جواب داد و گفت من کسی هستم که صد و بیست هزار نفر را به جرم شیعه‌گری کشته‌ام. دمیری در حیاة الحیوان نقل می‌کند که یک زندانی تشکیل داده بود در وسط بیابان که شب‌ها سرد و روزها گرم و یک نان جو که یک ثلث آن هم خاکستر بود به آنها می‌داد تا بخورند و آنها می‌مردند و جنازه‌هایشان را دفن نمی‌کردند تا می‌گندید. جسد پدر در مقابل پدر و پسر در مقابل پدر می‌گندید و بعد هم دستور قتل عام می‌داد و همۀ آنها را نابود می‌کردند[1] و اینها در زمان امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» بود که آنها می‌خواستند حق را نابود کنند. به عبارت دیگر امام حسین«سلام‌الله‌علیه» کار خودش را کرده بود و کربلا کار خودش را کرده بود و تشیّع عاطفه‌وار، وارد شده بود؛ اما بالاخره با کشت و کشتار و همه در مقابل امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» بود. با این همه، آقا امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» توانستند مروانیان را که آخرین آنها مروان حمار بود، نابود کنند؛ البته با جنگ عاطفی، با آن سیاستی که امام چهارم به خرج می‌داد و مردم را تحریک عاطفه می‌کرد و بالاخره آقا امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» توانستند مروانیان بعد از بنی امیه را نابود کنند. البته این را داشته باشید که به دست ایرانی‌ها بود. در قرآن خیلی روی ایرانی‌ها تاکید و سفارش و احترام شده است. بنی امیه و بنی مروان را ایرانی نابود کرد.

    ابومسلم خراسانی آمد و آخرین خلیفۀ مروانیان به نام مروان حمار فرار کرد و هرکجا رفت، او را راه ندادند و بالاخره در خرابه‌ای منزل کرد و لشکر ابومسلم خراسانی رسید و این دست‌پاچه شد و خواست ادرار کند و سوار اسب شود و فرار کند، ایرانی‌ها رسیدند و او را گرفتند. یک عربی در آنجا یک جمله گفت که چقدر شیرین است. گفت: «ذهبت الدولة بالبولة»؛ گفت دولت بنی امیه به یک ادرار کردن، رفت. مروان را در مقابل ابومسلم خراسانی آوردند و زبان درازی کرد و دستور داده شد زبانش را ببرند و زبان را بریدند و دور انداختند و یک گربه آمد و زبان را برداشت و رفت. کسی در جلسه نشسته بود و گفت «لااله الاّ الله». مسلم خراسانی ناراحت شد و گفت الان «لا اله الاّ الله» ندارد و دشمن خدا را زبان بریدم. آن شخص گفت این قضیه دارد. قضیه اینست که چند وقت قبل من همین جا نشسته بودم و مروان روی تختش نشسته بود و غلامش آمد زبان درازی کرد و مروان گفت زبانش را ببرید و زبان را بریدند و دور انداختند و همین گربه زبان را برداشت و رفت. حال طولی نکشیده است که هرکاری به سر غلام آورد، به سر خودش آمد.[2]

    البته ایرانی‌ها اشتباه بزرگی که کردند، این بود که بنی‌العباس را جلو آوردند و باید متابعت از اهل‌بیت کرده باشند و اهل‌بیت را دوست داشتند و اصلاً برای اهل‌بیت قیام کردند و برای خون حسین قیام کردند و قیام کردند برای اینکه حق را به حق دار برسانند، اما علی کل حال اشتباه بزرگی کردند و خلافت را به بنی‌العباس دادند. یعنی یک حق را به باطل دادند. آنها هم خیلی به شیعه ظلم کردند و همان کارهای بنی‌امیه را تکرار کردند تا بالاخره باز بنی‌العباس به دست ایرانی نابود شد. آنگاه خواجه نصیرالدین طوسی‌ها و ضعف بنی‌العباس موجب شد که بنی العباس به دست این ایرانی نابود شود.

    سوّم چیزی که قرآن روی آن خیلی پافشاری دارد، اینست که به دست این شیعه و به رهبری امام زمان، پرچم اسلام روی کرۀ زمین افراشته می‌شود و عدالت اسلام سرتاسر جهان را می‌گیرد و حکومت اهل بیت به پا می‌شود و میلیون‌ها سال اهل‌بیت حکومت می‌کنند و قرآن می‌فرماید به دست این شیعه است. لذا اول و دوم گذشته و اما سوّمی نیامده و امیدوارم در زمان ما باشد و به دست ما و به رهبری امام زمان، پرچم اسلام روی کرۀ زمین افراشته شود و حکومت اسلامی و حکومت اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» تشکیل شود و ما هم در آن حکومت به اندازۀ عُرضه و عقل و علممان، بتوانیم در آن حکومت اهل‌بیت خدمت کنیم.

    علی کل حال آقا امام سجاد در آن سی و چهار سال مبتلای به مروانیان بود. خیلی می‌کشتند، اما آقا امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» در همین کشت و کشتارها و در همین بحران‌ها توانستند نه تنها شیعه را حفظ کنند، بلکه توانستند محبت و مودت عجیبی در دل مردم ایجاد کنند؛ به طوری که همه اهل‌بیت را دوست داشته باشند و این کار در میان دوازده امام غیر از امام زمان که قضیۀ خصوصی دارد، نمره اول در میان ائمۀ طاهرین«سلام‌الله‌علیهم» است.

    قضیه‌ای راجع به هشام بن عبدالملک مروان نقل می‌کنند که نانجیب بود و به مکّه آمده بود برای طواف و وقتی می‌خواست حجرالاسود را ببوسد مردم نمی‌گذاشتند و جمعیت زیاد بود. در همان حین آقا امام چهارم رسیدند و تا مردم چشمشان به امام چهارم افتاد راه باز کردند و در آن طواف هفتگانه، امام سجاد هفت مرتبه توانستند حجرالاسود را ببوسند و هشام که ادعای خلافت می‌کرد و با آن نوکرها و حشم‌ها آمده بود، نتوانستند. هشام می‌دانست، اما پرسید این کیست؟! فرزدق بلند شد و چند شعر آبدار برای امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» خواند.

    هذَا الَّذِى تَعْرِفُ الْبَطْحاءُ وَطْأتَهُ            وَ الْبَيتُ يعْرِفُهُ وَ الْحِلُّ وَ الْحَرَمُ...[3]

    گفت این کسی است که نه تنها مردم، بلکه بیابان‌های مکه، حلّ  و حرم مکه او را می‌شناسند و اگر تو نمی‌شناسی، خانۀ خدا می‌شناسد. اشعار به اندازه‌ای اهمیت دارد که مشهور در میان شیعه است که فرمودند فرزدق به واسطۀ این اشعار بهشتی شد. جامی که یکی از علمای بزرگ تسنّن است، یک جمله دارد که جمله خیلی شیرین است. می‌گوید اگر خدا همۀ دنیا را بیامرزد به خاطر این اشعار فرزدق، جا دارد. اشعار انصافاً خیلی بالاست و این اشعار را یک شیعه شاعر در مقابل کسی گفته که مثل یزید، خونخوار است، یعنی پسر عبدالملک مروان که استاندار او هم حجّاج است. همین دلیل بر اینست که محبت عجیبی در میان مردم راجع به اهل‌بیت پیدا شده بود. البته کربلا زمینه را درست کرد، اما امام چهارم سلام‌الله‌علیه» توانست قضیه کربلا را عملی کند. لذا باید بگوییم امام چهارم در میان ائمۀ طاهرین«سلام‌الله‌علیهم» این خصوصیت را دارد که در زمان ایشان، محبت خاصی در دل مردم راجع به اهل‌بیت«سلام‌الله‌علیهم» پیدا شد؛ اما برای امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» سخت بود. سی و چهار سال مصیبت و سی و چهار سال زجر بود. با امام چهارم کاری نداشتند، اما با شیعه کار داشتند و امام چهارم«سلام‌الله‌علیه» غصّه می‌خوردند و زجر می‌کشیدند.

    کار دوّم امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» که مهم‌تر از این کار هم هست، اینست که روضه را به مردم یاد دادند. اسلام عزیز در مخاطره بود و امام حسین«سلام‌الله‌علیه» قیام کردند و به واسطۀ قیام امام حسین«سلام‌الله‌علیه» ، اسلام از مخاطره بیرون آمد و بعد اسارت جلو آمد و اسارت توانست آن موجی که در کربلا ایجاد شده بود، سرتاسری کند؛ اما باید ادامه پیدا کند و به دست ما برسد و ادامۀ آن جلسات روضه بود؛ و کسی که به جلسات روضه فوق‌العاده اهمیّت می‌داد و خودش روضه‌خوان بود، امام چهارم«سلام‌الله‌علیه» بود. همیشه به تناسبی جلسه روضه می‌گرفت. مثلاً وقتی می‌خواستند وضو بگیرند، نگاه به آب می‌کردند و گریه می‌کردند و می‌گفتند حسین را با لب تشنه کشتند. یا نگاه به عیال امام حسین«سلام‌الله‌علیه» می‌کردند و گریه می‌کردند و می‌گفتند اینها را اسیر کردند. از این شهر به آن شهر و از این دیار به آن دیار. یا نگاه به حضرت زینب«سلام‌الله‌علیها» می‌کردند و یک جلسۀ روضه تشکیل می‌دادند. آقا گریه می‌کردند و زینب مظلومه گریه می‌کرد و بعد هم امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» یک روضه می‌خواندند. می‌فرمودند تو دیدی که پدرم را سر بریدند. و در  این سی و چهار سال، امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» این روضه را جا انداخت. این خیلی مهم است، ما اگر الان تشیع داریم، در اثر همین مجالس است و الحمدلله سال به سال بیشتر و بهتر می‌شود و الحمدلله امسال همگانی و بیش از سال گذشته بود. حیف که خرافاتی در این روضه‌ها می‌آید و کارهایی که نباید بشود در این روضه‌ها می‌آید و معنویت این روضه‌ها را می‌گیرد و معنویت دهۀ محرم را کمرنگ می‌کند، اما بالاخره خیلی شکر دارد و کسی که توانست این روضه‌ها را جا بیندازد و خودش هم همیشه روضه‌خوان بود، امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» در این سی و چهار سال بود. وقتی سر گوسفند می‌دیدند، روضه می‌خواند و به قصاب می‌گفت به این آب دادی یا نه و وقتی قصاب می‌گفت آب دادم، امام می‌فرمودند: پس چرا سر امام حسین را تشنه بریدند؟ یک روضه چند نفری تشکیل می‌داد و در این سی و چهار سال این کار دوّم امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» خیلی ارزش دارد. البته بعد هم ائمۀطاهرین«سلام‌الله‌علیه» جلسه روضه می‌گرفتند و دشمن هم جداً ممانعت می‌کرد، اما جلسه روضۀ آنها به پا بود. هر وقت امام باقر و امام صادق و موسی‌بن‌جعفر و حضرت رضا، یک روضه‌خوان پیدا می‌کردند، جلسه می‌گرفتند. در اطاق پرده می‌انداختند و زن‌ها آن طرف و مردها این طرف و روضه‌خوان، روضه می‌خواند و وقتی می‌خواست روضه را تمام کند، آقا امام صادق«سلام‌الله‌علیه» التماس می‌کردند و می‌فرمودند: قدری بیشتر بخوان و امام باقر و امام صادق«سلام‌الله‌علیهما» بلندبلند گریه می‌کردند.[4] این روضه را آنها جا انداختند اما باید بگوییم از امتیازهای امام سجاد این بود که در این سی و چهار سال این قضیه روضه را جا انداختند. اسم آن را شجرۀ طیبۀ قرآن بگذارید.

    این روضه‌ها خیلی تأثیر دارد و تشیع را تا اینجا آورده و یقین داشته باشید اگر این روضه‌ها نبود، الان تشیع نبود، چنان‌که اگر شهادت امام حسین«سلام‌الله‌علیه» و اسارت امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» و حضرت زینب نبود، تشیع نبود؛ اگر این روضه‌ها هم نبود، تشیع نبود و باید از آقا امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» تشکر کنیم که با روضه ‌خواندن خودشان و با گریه و زاری و اشک‌ریختن توانستند این روضه‌ها را جا بیندازند و بعد هم ائمۀطاهرین«سلام‌الله‌علیهم» پیروی کردند و بعد شیعه الحمدلله ولو خفقان هم بود، نظیر زمان رضاشاه که همیشه این خفقان بود و بنی‌امیه و بنی العباس نمی‌گذاشتند روضه به پا شود و بعد هم کسانی که می‌دانستند تشیع وابسته به روضه است، تا می‌شد، کارشکنی می‌کردند؛ چنان‌که الان هم بعضی بی‌ادب‌ها راجع به روضه‌ها بی‌ادبی می‌کنند، اما باید همۀ ما بدانیم که این روضه‌ها علّت مبقیه برای تشیع است. کار امام حسین«سلام‌الله‌علیه» ادامه پیدا کرد به اسارت و اسارت ادامه پیدا کرد به این روضه‌ها و این روضه‌ها باید باشد تا آقا امام زمان بیاید و چون شیعه زنده به این روضه‌هاست، یقین داشته باشید در زمان حکومت اهل بیت هم این روضه‌ها هست.

    حضرت زهرا«سلام‌الله‌علیها» خیلی در این دنیا حکومت می‌کنند و هرچند بعد از پدرش نگذاشتند زنده بماند و دو سه ماهی بیشتر زنده نبود، اما در حکومت اهل‌بیت، بیش از میلیون‌ها سال حکومت می‌کند و همه کاره حضرت زهراست. البته حکومت از امام علی و امام حسن و امام حسین «سلام‌الله‌علیهم» است، اما همه کاره حضرت زهراست و من یقین دارم که حضرت زهرا«سلام‌الله‌علیها» روضه را فراموش نمی‌کنند. ان‌شاء‌الله ما باشیم و ببینیم که در حکومت اهل‌بیت روضه هست و حضرت زهرا«سلام‌الله‌علیها» صاحب روضه است. ما ببینیم که امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» مثل باران گریه می‌کند، در حالتی که حکومت جهان را دارد، اما برای حسین و برای اسارت عیال گریه می‌کند و این روضه تا روز قیامت هست. برای شیعه یک بهشت است و برای اهل‌بیت فوق‌العاده لذّت‌بخش است.

    به این روضه‌ها خیلی اهمیت دهید که خیلی خوب است. لذا آقا امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» علاوه بر اینکه توانستند تشیع را حفظ کنند و علاوه بر اینکه توانستند این محبت را در میان مردم پخش کنند، علاوه بر این توانستند جلسات روضه را سرتاسری کنند و خودشان هم در این سی و چهار سال روزی نبود که روضه نخوانند و گریه نکنند. لذا این سی و چهار سالۀ امامت امام چهارم، خیلی اهمیت دارد. هم از نظر اجتماعی و از نظر سیاسی و هم از نظر روانی. آن سی و چهار سال برای امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» خیلی سخت بود، اما خیلی توانستند کار کنند و بالاخره توانستند تشیع را به امام باقر«سلام‌الله‌علیه» دهند که امام باقر«سلام‌الله‌علیه» هم الحمدلله کار فرهنگی راجع به تشیع زیاد کردند. چنانچه امام باقر و امام صادق و مابقی ائمه طاهرین«سلام‌الله‌علیهم» جلسه روضه می‌گرفتند.

     



    [1].ر.ک: حیاة الحیوان، ج 1، ص 246.

    [2]. ر.ک: الكامل في التاريخ، ج ‏5، ص 426 و 427.

    [3]. مناقب آل ابی‌طالب، ج 4، ص 169.

    [4]. ر.ک: اندیشه‌های ناب؛ دفنر سوّم: فضائل و قیام امام حسین(علیه‌السّلام)‌، ص 116 تا 120.

    آرشيوچاپ
    احکام
    اخلاق
    اعتقادات
    اسرار حج
    مناسک حج
    صوت
    فيلم
    عکس

    هر گونه استفاده از مطالب این سایت با ذکر منبع بلامانع می باشد.
    دفتر مرجع عاليقدر حضرت آية الله العظمى مظاهری «مدّظلّه‌العالی»
    آدرس دفتر اصفهان: خيابان عبد الرزاق – کوی شهيد بنی لوحی - کد پستی : 99581 - 81486
    تلفن : 34494691 -031          نمابر: 34494695 -031
    آدرس دفتر قم :خیابان شهدا(صفائیه)- کوی ممتاز- کوچۀ شماره 1(لسانی)- انتهای بن‌بست- پلاک 41
    تلفن 37743595-025 کدپستی 3715617365