* اگر کسی دین بر او حکمفرما باشد، گناه نمیکند. اگر کسی گناه میکند، اگر کسی گناه چشم و گوش و زبان دارد، در اثر بیدینی است و دینش ضعیف است و الاّ اگر دین قوی باشد، انسان را میرساند در سرحد عصمت و زبان، گوش و چشم را کنترل میکند.
* اگر کسی باور داشته باشد که همه جا محضر خداست، همه جا محضر رسول الله«صلیاللهعلیهوآله» است معلوم است که گناه نمیکند. و اگر بخواهیم این باور دینی برای کسی پیدا شود، راهش فقط عبادت است. بخصوص اهمیت به همۀ واجبات و مخصوصاً نماز، اهمیت به مستحبات نظیر انس با قرآن، دعا، توسل، نماز شب و انس با خدمت به خلق خدا، و همچنین اجتناب از گناه.
* امری که بهتر از همه، انسان را کنترل میکند، توجه به معاد و ترس از معاد است؛ لذا به قول بزرگان در روز هفت هشت ده مرتبه و لاأقل لحظهای به فکر قبر و قیامت باشید. باید به راستی معاد را باور کنیم، یعنی بگوییم ممکن است امشب شب اول قبر ما باشد و برای شب اول قبرمان چه کردهایم؟!
* امام حسین«سلاماللهعلیه» میفرمایند: اگر انسان به فکر معاد باشد و اگر به معاد مظنّه داشته باشد چه رسد به اینکه در دل رسوخ کند و باور داشته باشد، آنگاه گناه نمیکند.
* اگر انسان به راستی جوانمرد باشد، گناه نمیکند؛ برای اینکه جوانمردی او نمیگذارد گناه کند.
* قرآن کریم میفرماید: هرکاری که میخواهید بکنید، اما بدانید که در محضر خدا هستید پس جوانمرد باشید.
ادامه...
