بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
«إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ»
ارتحال تأثّرانگیز عالم فرزانه و فقیه مجاهد حضرت آیت‌الله آقای مهدوی‌کنی«قدّس‌سرّه‌الشّریف» ضایعه‌ای جبران ناپذیر است.
ایشان یکی از شاگردان مبرّز و یاران پر افتخار امام راحل عظیم‌الشّأن«رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» بودند که از آغاز نهضت اسلامی، خالصانه در خدمت اهداف و آرمان‌های این نهضت شکوهمند قرار گرفته و پس از انقلاب اسلامی نیز همواره در مصادر تأثیرگذار نظام مقدّس جمهوری اسلامی، جایگاهی ممتاز و نقشی اساسی، ایفاء می‌نمودند.
شخصیّت مبرّز و وزانت علمی و اخلاقی و همچنین سوابق طولانی مجاهدت‌ها و خدمات بزرگ این عالم عالیقدر، باعث شده بود تا رهبر کبیر انقلاب اسلامی«قدّس‌سرّه‌الشّریف»، پیوسته، اعتمادی ویژه و لطف و علاقه‌ای کم‌نظیر به ایشان ابراز می‌داشتند.
نقش و جایگاه ممتاز این عالم متّقی در حوزۀ علمیّۀ تهران، دانشگاه امام صادق«علیه‌السّلام» و جامعۀ روحانیّت مبارز تهران نیز از دیگر حسناتی است که کارنامۀ درخشان حیات طیّبۀ این چهرۀ منوّر اسلام و انقلاب اسلامی را نورانی‌تر می‌کند.
اینجانب با اظهار تأسّف فراوان، رحلت این عالم بزرگوار را به همۀ بازماندگان محترمشان به ویژه به بیت مکرّم ایشان خصوصاً به برادر ارجمندشان حضرت آیت‌الله آقای باقری کنی«دامت‌برکاته» و نیز آقازادگان گرامی ایشان و به عموم ارادتمندان و شاگردان و تربیت یافتگان آن عالم جلیل القدر صمیمانه تسلیت گفته و از خداوند تعالی، علوّ درجات ایشان را مسألت می‌کنم.
حسین المظاهری
26 / ذی‌الحجّه / 1435
29 / مهر / 1393
