امام صادق «سلام‌الله‌عليه»فرمودند: «مردى اعرابى، رسول خدا «صلي‌الله‌عيله‌وآله‌و‌سلّم» را ملاقات نمود و عرض كرد: اى رسول خدا! من به قصد حج از ديار خود خارج شدم، امّا توفيق انجام دادن آن را نيافتم. من مردى ثروتمند هستم، چه كارى انجام دهم تا به اندازه حاجيان پاداش ببرم؟ رسول خدا «صلي‌الله‌عيله‌وآله‌و‌سلّم» روى به او كردند و فرمودند: به كوه ابیقبيس بنگر! اگر به اندازه اين كوه طلاى سرخ در راه خداوند انفاق كنى، به پاداش حاجيان دست نمی‌يابى. سپس حضرت فرمودند: همانا مسلمان هنگامى كه تصميم می‌گيرد تا وسايل سفر حج را آماده كند، در حالیكه هنوز برنداشته است، براى او دَه حسنه نوشته می‌شود، دَه بدى از نامه اعمال او پاك می‌گردد و دَه درجه به مقام او افزوده می‌شود. هنگامى كه بر مركب خود سوار و آماده حركت می‌شود، همانند آنچه گفتم براى او مقرّر می‌شود. هنگامى كه دور خانۀ خدا طواف مي‌كند، از گناهان خود پاك می‌شود. وقتى سعى صفا و مروه انجام مي‌دهد، بار ديگر گناهان او محو می‌شود. زمانى كه در عرفات وقوف میكند، از گناهان مبرّى می‌گردد. هنگامى كه به رمى جمرات مي‌پردازد، باز از گناهان پاك مي‌شود. همينطور رسول خدا«صلي‌الله‌عيله‌وآله‌و‌سلّم» مواقف حج را يكى پس از ديگرى برشمردند و فرمودند: در آن مواقف حاجى از گناهان پاك مي‌شود. سپس به آن اعرابى فرمودند: چگونه می‌توانى به پاداشى دستيابى كه حاجيان بدان نايل مي‌شوند؟ امام صادق «سلام‌الله‌عليه» در پايان حديث فرمودند: «چهار ماه بر حاجى گناه نوشته نمی‌شود و يكسره نيكويیهاى او ثبت می‌گردد، مگر آنكه گناه كبيرهاى مرتكب شود.»
در حديث ديگرى از اميرالمؤمنين «سلام‌الله‌عليه» نقل شده كه میفرمايند: «... حجّ خانه خدا و عمره، فقر را از آدمى میزدايد، گناهان را پاك میكند و بهشت را واجب میگرداند.»
حج عبادتى كامل است و از عبادتهاى ديگر نيز نشانهاى در خود دارد، مانند نماز داراى ذكر و حركات خاصّى است، همانند روزه با ترك امورى همراه است، نظير جهاد مبارزه با شيطان (رمى جمرات) و تحمّل سختيها را در خود دارد و مانند خمس و زكات مستلزم انفاق مال در راه خدا و دادن هديه (قربانى) در پيشگاه حقّ است. در اهميت حج همين بس كه در حديثى نقل شده: «الحَجّلَهُ وَ هُوَ جَزَائه - حج براى خداست و او پاداش آن را خواهد داد».
