[1]ـ قُلتُ جُعْلِتُ فِداكَ مِنْ اَيِّ شييٍ خَلَقْنَ الحُورَ العينِ؟ قالَ: مِنَ الجنَّةِ وَ يُري مُخُّ ساقَيْها مِنْ وَراءِ سَبْعينَ حُلَّةٍ (تفسير قمي صفحه 438). ابي‌بصير گويد خدمت حضرت امام صادق(ع) عرض كردم فدايتان شوم حورالعين از چه خلق شده‌اند؟ فرموده‌اند از بهشت و دو ساق پاي او از پشت هفتاد حله ديده مي‌شود. در روايتي ديگر است كه همين بيان را فرموده‌اند و تشبيه فرموده‌اند به آب زلالي كه درون آن نيزه و گره‌اش پيداست و روايتي ديگر از پيامبراكرم(ص) نيز رسيده است. («الاختصاص» ص 356ـ345 «الاحتجاج» ص192).

[2]ـ عَنْ اَبي جَعْفَرِ(ع) قالَ: قالَ رَسُولُ الله صَلَّي الله عَلَيْهِ وَ الِهِ و سَلَّمَ وَ ذَكَرَ حَديثاً طَويلاً يُذكَرُ فيهِ حال المؤمن اِذا دَخَلَ الجَنَّة: فَزَوَّجَتَهُ الحُوراءِ العَيْناء قالَ: فَتَخْرُجَ عَلَيْهِ زَوْجتهُ الحُوراءِ مِنْ خِيَمتِها تَمشي مُقْبِلَةً عَلَيْها سَبْعُونَ حُلَّةً مَنْسُوجَةً بِالياقُوتِ وَ اللُؤلُوءِ وَ الَّزَبْرجَدِ صُبِغْنَ بِمِشكٍ وَ عَنْبَرٍ وَ عَلي رَاُسِها تاجُ الكَرامَةِ فَاِذا دَنَتْ مِنْ وَليِّ اِلله وَ هَمَّ يَقُومُ اِلَيها شوقاً تَقُولُ لَهُ: يا وَليَّ الله لَيْسَ هذا يَوْمُ تَعَبٍ وَ لا نَصَب، اَنَآ لَكَ و اَنْتَ لي، فُيَعْتَنِقانِ قَدْرَ خَمْسُ مِأةِ عامٍ مِنْ اَعْوامِ الدُّنْيا لا يُمِلُّها وَ لا تُمِلْهُ (تفسير قمي ص577ـ575). حضرت امام محمدباقر(ع) فرمودند: رسول خدا صلوات‌الله عليه طي گفتاري طولاني حال مؤمن را وقتي داخل بهشت مي‌شود چنين بيان فرمودند: پس با آن ولي خدا حورالعين ازدواج مي‌كند تا اين كه فرمودند همسرش حوريه از خيمه بيرون مي‌آيد در حاليكه به طرف اين دوست خدا حركت مي‌كند در حالي كه هفتاد حله بافته شده از ياقوت و لؤلؤ و زبرجد كه به مشك و عنبر رنگ‌آميزي شده به تن دارد وبر سر او تاج كرامت است وقتي نزديك به ولي خدا شد و او هم نزد حوريه با شوق فراوان ايستاد، حوريه گويد: اي ولي خدا امروز روز خستگي و ملال نيست تو براي من هستي و من براي تو. پس معانقه مي‌كنند كه به اندازه پانصدسال از سال‌هاي دنيا طول مي‌كشد. نه حوريه از او رنجيده مي‌شود و نه او از حوريه به ملال مي‌آيد.