امّا رسول گرامي ما معجزه‌اي دارد كه تا قيامت باقي مي‌ماند و پروردگار عالم نيز وعده داده است كه اين معجزه نابود نخواهد شد:
«انّا نَحنُ نَزَّلْنِا الذِّكْرَ وَ اِنّا لَهُ لَحافِظُون»
«لا يَأْتيهِ الباطِلُ مِنْ بَِْینِ يَدَيْهِ وَلا مِنْ خَلْفِهِ تَنْ‍زيلٌ مِنْ حكيمٍ حَميدٍ»
وعده خداست كه اين معجزه تا روز قيامت باقي باشد و اين معجزه، معجزه‌اي زنده است. قرآن از راه تحدّي، اعجاز خود را ثابت مي‌نمايد، يعني پيامبرگرامي(ص) با كمال صداقت تحدّي مي‌كند و دعوت به معارضه به مثل نموده، اعلام مي‌دارد: اگر كسي مثل قرآن مرا بياورد من دست از داعيه‌ام بر مي‌دارم و ادّعاي رسالت خود را پس مي‌گيرم!
گاهي ميگويد كه اگر مي‌توانيد يك سوره و گاهي ميگويد ده سوره و گاهي ميگويد مثل قرآن را بياوريد و در هر سه آيه نيز ادّعا مي‌نمايد كه حتماً نمي‌توانيد چنين كنيد. اگر پشت به پشت يكديگر هم بدهيد نمي‌توانيد همانند قرآن مرا بياوريد:
«قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعْتِ الاِنْسُ وَ‌الجِنُّ عَلي اَنْ يَأتُوا بِمِثْلِ هذا القُرْانِ لا يَأتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَو كانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهيراً»
اين ادعاي عجيبي است كه اگر جنّ و انس پشت به پشت يكديگر دهند و مهيا شوند كه مثل قرآن را بياورند، هرگز نمي‌توانند. اين تحدّي قرآن است.