قرآن فراوان به همۀ ما دستور می‌دهد که اگر راه را می‌خواهي، مجاهدت کن. مجاهدت يعنی اهميت به همۀ واجبات و مخصوصاً نماز. بايد از نماز لذت ببرد. اگر نماز بخواند و نماز برايش سنگين باشد، به جايی نمی‌رسد. بايد نماز شب بخواند و از نماز شب يک رابطۀ کامل با خدا پيدا کند. بايد به فکر ديگران باشد و به هر اندازه می‌تواند حاجت از مردم برآورد، برای اينکه پروردگار عالم اين کار را خيلی دوست دارد و بالاترين چيزها و دوش به دوش نماز، خدمت به خلق خداست. بالاتر از این دو، اجتناب از گناه است.
گناه انسان را زمين می‌زند. اگر کسی با مجاهده و با عمل به جايی هم برسد، اما اگر يک گناه آمد سقوط می‌کند. زياد ديده‌ايم از اهل دل که به جاهايی رسيده‌اند، اما ناگهان به خاطر يک گناه سقوط کردند يا به خاطر يک شبهه يا غذای شبهه‌ناک سقوط کردند. اينها هست، اما مجاهدت می‌خواهد.
ادامه...