امام صادق«سلام‌الله‌علیه» توانستند با بیش از هزار طلبۀ جوان، تشکیل حوزه دهند و درس‌ها را شروع کنند و بالاخره توانستند این شجرۀ طیبه قرآن را بافرهنگ کنند. و این کار اگر از کار ابی‌عبدالله الحسین مهم‌تر نباشد، کمتر هم نیست. کار امام حسین«سلام‌الله‌علیه» اصل بناست و شجرۀ طیبه قرآن را زنده کردند، امّا «تُؤْتِي أُکُلَهَا کُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا» از امام صادق«سلام‌الله‌علیه» است. اما امام صادق«سلام‌الله‌علیه» میوه‌دار کردند و میوه‌ها را تحویل اجتماع دادند. ما اگر بحارالانوار داریم با چند میلیون روایت در دین، در اعتقادات، در احکام و در اخلاق، مرهون زحمات امام صادق«سلام‌الله‌علیه» و شاگردان امام صادق است. البته گفتم آنکه شجره طیبه را به میوه رساند، امام باقر بود، اما اگر ما کتب اربعه داریم و به آن می‌نازنیم، مرهون زحمات امام صادق«سلام‌الله‌علیه» و شاگردان امام صادق بود. اگر کتاب‌های فقهی ما استغنای کامل دارد و بیش از بیست یا سی جلد روایات فقهی داریم، مرهون زحمات امام صادق«سلام‌الله‌علیه» و شاگردان امام صادق است و شیعه الحمدلله مستغنی است.
ادامه...