هر ملتی تمدّن دارد، آن تمدّن را از ناحیۀ فعالیّت هدفمند کسب کرده است، چنان‌که جامعۀ تنبل و بدون حرکت، نمی‌تواند از نظر تمدن، جایگاهی در دنیا داشته باشد. متأسفانه اگر به آمار مراجعه کنیم، می‌فهمیم که آمار کار و تحرّک و تلاش، در کشور ایران از متوسط دنیا کمتر است. این درحالی است که در تعالیم دینی، تأکید فراوانی بر ضرورت فعالیّت برای دنیا و آخرت و پرهیز از تنبلی شده است. مثلاً امام باقر«سلام‌الله‌علیه» در روایتی فرموده‌اند: من از کسی كه در كار دنياى خود تنبل باشد، بیزارم؛ بعد در بیان علت آن فرموده‌اند: آنكه در كار دنيایش تنبل است، در كار آخرت خود تنبلتر خواهد بود: «مَنْ كَسِلَ عَنْ أَمْرِ دُنْيَاهُ فَهُوَ عَنْ أَمْرِ آخِرَتِهِ أَكْسَلُ». در جنگ جهانی دوم، کشورهایی مثل آلمان یا ژاپن، آسیب فراوانی دیدند و تخریب شدند، اما در اثر تلاش و کوشش و کار، از جوان و پیر و زن و مرد آنها، بالاخره توانستند جبران خسارت کنند و به موقعیّت ممتازی در دنیا دست یابند. کشورهایی که سستی به خرج دادند و در امر آبادی میهن خود کوشا نبودند، پس از آن جنگ دچار محرومیّت شدند.
ادامه...