سؤال 1808. قصد وطن نمودن در شهری ملازم چیست؟ به عبارت دیگر حتماً باید در شهری سکونت داشت تا آن شهر وطن شود یا مثلاً اگر کسی مشهد را دوست بدارد، می‌تواند بگوید مشهد وطن من است و در مشهد نماز ها را تمام بخواند؟

باید قصد توطّن جدّی داشته باشد و آنجا هم زندگی کند.

سؤال 1809. اگر کسی در محلّی قصد اقامت ده روز کند و در بین ده روز بخواهد از حدّ ترحّض آن محل خارج شود، در این صورت، نماز و روزۀ‌ او در آن زمانی که از آن محل خارج می‌شود و همچنین وقتی دوباره به محل قصد بر می‌گردد، چگونه است؟

اگر قبل از چهار فرسخ باشد، نماز او همه جا تمام و روزه را بايد بگيرد و اگر چهار فرسخ رفت، نماز او همه جا شکسته و نمي‌تواند روزه بگيرد.

سؤال 1810. آیا کسی که می‌داند ده روز یا بیشتر در شهری می‌ماند، می‌تواند قصد ده روز نکند و در ماه رمضان روزه نگیرد؟

نمی‌تواند؛ زیرا قصد جدّی، یک امر واقعی است و تظاهربردار نیست.

سؤال 1811. کسی که برای زندگی به شهر دیگری منتقل می‌شود و نمی‌داند که تا آخر عمر به زادگاهش بر می‌گردد یا نه، در صورت حضور موقّتی در زادگاه، باید چگونه نمازهای خود را بخواند یا روزه بگیرد؟

باید نماز را تمام بخواند و روزه بگيرد.

سؤال 1812. کسی‌ که به شهر دیگری منتقل می‌شود و می‌داند که باید مثلاً چند سال در آن شهر بماند، آیا از همان روز اوّل ورود می‌تواند نمازش را تمام بخواند و روزه بگیرد یا باید مدّتی بماند؟

می‌تواند، بلکه لازم است.