بسم‌الله الرّحمن الرّحيم

اکنون که همايش حاضر با عنوان «پژوهش در مهدويّت» به اهتمام و همکاري مجامع دانشگاهي و فرهنگي برگزار مي‌گردد، ابتدا از همۀ دست‌اندرکاران اين همايش صميمانه قدرداني مي‌کنم که يکي از مهم‌ترين مسائل ديني و عقيدتي را محور پژوهش و بررسي قرار داده‌اند و اظهار اميدواري مي‌کنم که اين اقدام شايسته، علاوه برآنکه مدّنظر مبارک حضرت بقية‌الله‌الأعظم مهدي موعود «عجّل‌الله‌تعالي‌فرجه‌الشّريف» قرار گيرد، بتواند گامي مؤثّر در ارتقاءِ شناخت و تعميق ابعاد معرفتي نسل حق‌جوي جوان خصوصاً دانشجويان محترم نسبت به موضوع با اهميّت مهدويّت و زواياي متکثّر و متعدّد آن باشد.

مسألۀ مهدويّت که از اعتقادات راسخ شيعيان و برگرفته از متن تعاليم قرآن و عترت است، مسأله‌اي نيست که به طور کامل از اختصاصات اعتقادي شيعه باشد، بلکه برخي از زواياي آن از جملۀ بُعد انتظار فرج و قيام قائم که از اساسي‌ترين ابعاد مسألۀ مهدويّت است در مجموعۀ اعتقادات ساير مکاتب ديني نيز وجود دارد و اين اجماع عقيدتيِ اديان توحيدي و مکاتب الهي، خود نشانگر اهميّت و گستردگي موضوع و قابليّت آن براي پژوهش‌هاي مستمر و روزآمد است.

انتظار فرج و اميد و اعتقاد به غيبت قائم و نجات‌بخش بشريّت از گمراهي‌ها و جهالت‌ها، بر خلاف آنچه که برخي از کج‌فهمي‌ها يا غرض‌ورزي‌ها در طول تاريخ آن را به وجود آورده است، به معناي خمود و جمود و نشستن و نظاره‌گر بودن بدي‌ها و زشتي‌ها در جامعۀ بشري و به اين وسيله مُهر تأييد زدن بر ظلم‌ها و بي‌عدالتي‌ها نيست و هيچ عقل سليمي نيز چنين درک بي‌پايه و مايه‌اي را از مسألۀ انتظار فرج نمي‌پذيرد.

اميد به غيبت رهايي بخشِ انسان‌ها از ظلمتِ ظلم و متصل کنندۀ آنان به نورِ عدالت که هم وعدۀ تخلّف‌ناپذير قرآن کريم است و هم در روايات عترت طاهره«سلام‌الله‌عليهم» به عنوان افضل عبادات و برترين اعمال امّت دانسته شده، بي‌ترديد عين حرکت و تکاپو و تلاش و کوشش خستگي‌ناپذير است و از اين‌رو هدف از انتظار، چيزي جز سازندگي و اميدبخشي و تحوّل به معناي واقعي نخواهد بود و روشن است که چنين هدفي با صِرف محبّت و اظهار دوستي به دست نمي‌آيد.

انتظار سازنده و تحوّل‌آفرين وقتي در جامعۀ مهدوي، پديدار خواهد شد که همۀ مهدي‌باوران به مثلّثِ متعاليِ «مودّت، معرفت، اطاعت» ملتزم باشند و علاوه بر محبّت و عشق و دلدادگي و شيفتگي به آستان مبارک مونس‌ دل‌ها و آرام جان‌ها، هم در مسير معرفت هرچه بيشتر آن امام غايب از نظر و شناخت ابعاد وجودي و سيرۀ حسنۀ آن حضرت بکوشند و هم در مقام عمل، به طور واقعي از آن امام مُفترض‌الطّاعة پيروي و انقياد نمايند. و اطاعت از آن امام همام نيز در گرو عمل به يکايک دستورات شرعي و نيز تخلّق به اخلاق الهي آن بزرگوار است.

آري، اگر چنين شد، بي‌شک انتظار فرج، تحوّل‌آفرين خواهد بود و مهدي‌باوران را به مهدي‌ياوران تبديل خواهد ساخت.

کلام نوراني و آموزندۀ امام جعفربن‌محمدالصّادق«سلام‌الله‌عليه» را همواره در ذهن و ضمير خويش بپرورانيم که فرمودند:

«من سره أن يكون من أصحاب القائم فلينتظر و ليعمل بالورع و محاسن الأخلاق و هو منتظر فإن مات و قام القائم بعده كان له من الأجر مثل أجر من أدركه فجدّوا و انتظروا هنيئا لكم أيتها العصابة المرحومة».

هر آن کس که مي‌خواهد از ياواران قائم‌آل‌محمّد«صلوات‌الله‌عليهم‌اجمعين» باشد پس بايد هر آينه منتظر بماند و هر آينه به ورع و تقواي الهي عمل کند و نيز به محاسن اخلاق، متخلّق گردد. و چنين کسي منتظر حقيقي به شمار مي رود و اگر پيش از قيام قائم از دنيا رود، پاداش او همانند کسي است که در خدمت قائم قرار مي‌گيرد. پس بکوشيد و منتظر بمانيد. گوارايتان باد اي گروهي که رحمت خداوند بر شما فرود آمده است.

والسّلام‌عليکم و رحمة‌الله و برکاته

حسين المظاهري

30/بهمن‌ماه/1391