در درون همه ما يک جنگي
است به نام جهاد اکبر. جنگ بين بعد معنوي و بعد مادي. به عبارت ديگر جنگی که یک
طرف آن، فطرت و عقل و وجدان اخلاقي و طرف مقابل، نفس اماره و هوي و هوس و صفات
رذيله قرار دارد. اين جنگ دائمي است. پيغمبر اکرم«صلّي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلّم» نام آن را جهاد اکبر
گذاشته‌اند. وقتي لشکر اسلام پيروز مي‌شدند و از جنگ بر مي‌گشتند، مي‌فرمودند:
مرحبا به شما که از جهاد کوچک فارغ شديد، پيروز شديد، اما مواظب جهاد بزرگتر
باشيد. مي‌گفتند يا رسول الله جهاد بزرگتر چيست؟ مي‌فرمودند: جهاد با نفس.
آن بعد معنوي هميشه با بعد
مادي مي‌جنگد. گاهي اين پيروز است گاهي آن پيروز است. اگر کسي بتواند خود را ببرد
زير پرچم خدا، پيروزي هميشگي براي او هست و اما اگر نتواند اين کار را بکند و برود
زير پرچم شيطان، بدبختي و گناه هميشه براي او هست. قر آن در اين باره مي‌فرمايد:
«إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ
سُلْطانٌ عَلَى الَّذينَ آمَنُوا وَ عَلى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ، إِنَّما
سُلْطانُهُ عَلَى الَّذينَ يَتَوَلَّوْنَه»[1]
اگر بتوانید زير پرچم خدا
بيايد حتماً شيطان درون و شيطان برون با شما کاري ندارد. در وقتي که زير پرچم
شيطانيد آن وقت است که آن بعد معنوي مغلوب مي‌شود و انسان در منجلاب گناه مي‌افتد
که هم بدبختي دنيا دارد و هم بدبختي آخرت.
ابزار آن جبهه معنوي نماز
است. روزه ماه مبارک رمضان است. ابزار و اسلحه‌اش خدمت به خلق خداست. ابزارش عبادت
است تا کم کم برسد به مقام يقين. چنانچه ابزار جبهه هوي و هوس و ابزار نفس اماره،
ابزار صفات رذيله متابعت کردن از آنهاست. به قول قرآن رفتن زير پرچم شيطان است. آن
وقت است که پيروزي براي شيطان حتمی است. آن وقت است که پيروزي براي هوي و هوس،
براي نفس امّاره و براي صفات رذيله ايجاد مي‌شود.
لذا در ماه مبارک رمضان قطعاً زير پرچم خدا رفتيد. از همه شما تقاضا دارم مواظب
باشيد از زير پرچم خدا بيرون نيائيد.
اگر
بتوانيد زير پرچم خدا باشيد، شيطان کاربرد به شما ندارد. نفس امّاره و صفات رذيله
و هوي و هوس کاربرد ندارد. اين آيه اي که خواندم چند تأکيد دارد که اگر زير پرچم
من باشيد کمکتان مي‌کنم. اگر زير پرچم من باشيد شيطان با شما کاري ندارد، چه شيطان
درون و چه شيطان برون. چه موقع شيطان درون و شيطان برون مي‌تواند بر شما
مسلّط شود؟ «إِنَّما سُلْطانُهُ عَلَى الَّذينَ يَتَوَلَّوْنَهُ».
تقوا
نعمت بزرگی است که پروردگار عالم در ماه مبارک رمضان به همه مي‌دهد و به همه داده
است. البته تقوي مراتب دارد. هر کسي به اندازه عرضه‌اش، هرکسي به اندازه شعور ديني‌اش
توانسته است اين تقوي را از خدا بگيرد. به عبارت ديگر توانسته است زير پرچم خدا
برود. بايد مواظب باشيم با غفلت‌ها، با گناه‌ها و بالاخره با متابعت از شيطان درون
و برون از زير پرچم خدا بيرون نياييم که بدبختي دنيا و آخرت دارد. از قرآن به خوبي
استفاده مي‌شود آن کسي که زير پرچم شيطان است، بدبخت است هم در دنيا و هم در آخرت.
و از قرآن استفاده مي‌شود آن کسي که زير پرچم خدا است، حتماً خدا به او کمک مي‌کند:
«وَ كانَ حَقًّا عَلَيْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنين» [2] –
بنده ما که زير پرچم ماست به ما حق دارد کمکش کنيم. در آيه ديگر مي فرمايد: «كَذلِكَ
حَقًّا عَلَيْنا نُنْجِ الْمُؤْمِنينَ»[3] -
بنده مؤمن ما حتما به ما حق دارد که در وقت بن بست‌ها گره‌اش را باز کنيم.
از
خدا بخواهيد امروز که زير پرچم خدا رفته ايد، از زير پرچم خدا بيرون نياييد تا خدا
هم در وقت معضلات به شما کمک کند، نگذارد العياذ بالله گمراه بشويد. العياذ بالله
منحرف بشويد. خدا را قسمش مي‌دهم به حق آقا امام حسين«عليه‌السّلام»
توفيق عبادت و بندگي و ترک معصيت و اينکه زير پرچم خدا باشيد، هميشه به شما عنايت
کند. اميدوارم
پروردگار عالم اين روزه‌هاي ناقابل و ناقص ما را به کرمش قبول فرمايد و توفيق
عبادت و بندگي و ترک معصيت به همه ما در اين سال عنايت فرمايد.
پی نوشت ها
=================
1- نحل / 99-100
2- روم / 47
3- يونس / 103