بسم
الله الرّحمن الرّحيم
«إِنَّا
لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ»
خبر
ارتحال اسفناک فقيه اخلاقي و پارسا حضرت آيت الله آقاي حاج آقا مجتبي تهراني«قدّس‌سرّه‌الشّريف» موجب اندوه و تأثّر فراوان است. ايشان که يکي
از شاگردان مبرّز و اصحاب عاليقدر امام راحل عظيم‌الشّأن«رضوان‌الله‌عليه» بودند،
همانند آن امام عزيز، هم در عرصۀ فقه و فقاهت و تربيت شاگردان فاضل و هم در عرصۀ
اخلاق و تهذيب نفوس، به ويژه در مرکز ايران، پيشتاز و برخوردار از جايگاهي بسيار
والا و برجسته بودند و از اين رو رحلت ايشان، بي‌شک، فاجعه‌اي سنگين براي حوزه‌هاي
علميه، خصوصاً حوزۀ علميۀ تهران و نيز مصيبتي بزرگ براي شاگردان و ارادتمندان آن
بزرگوار است که سال‌هاي متمادي از تعاليم سازنده و آگاهي بخش ايشان بهره‌مند مي‌گشتند
و نفوس خود را در سايۀ کلام اخلاقي نافذ و عمل صالح آن عالم عامل، تربيت و تهذيب
مي‌نمودند.
اينجانب به پيشگاه حضرت
بقية الله الاعظم «ارواح‌العالمين‌له‌الفداء» و به همۀ خاندان و بازماندگان مُصاب،
خصوصاً به برادر مکرّم ايشان، حضرت آيت الله آقاي حاج آقا مرتضي تهراني«دامت‌برکاته»
و فرزندان محترم و بيت شريف و همۀ شاگردان و ارادتمندان آن فقيه جليل‌القدر،
صميمانه تسليت عرض مي‌کنم و از خداوند تعالي مسألت مي‌کنم تا مصيبت فقدان ايشان را
به لطف عميم خود جبران فرمايد و روح پر فتوح اين استاد برجستۀ فقه و اخلاق را در
نزد خود متعالي فرمايد.
حسين المظاهري
19/صفر المظفّر/1434
13/10/1391