شما به اين فکر کنيد که در آن کشور غريب، نياز به رفيق داريد و
بهترين رفيق براي شما پروردگار مهربان است. خود او در قرآن می‌فرمايد که من از رگ
گردن به بندگان نزديک‌ترم. بنابراين شما بايد براي حفظ دين و دنياي خود و مهم‌تر از آن، براي حسن‌عاقب خود، با خدا رفاقت
کنيد و راه رفاقت با خداوند متعال، برقراري ارتباط عميق و هميشگي با او، به خصوص
از طريق نماز است.
اگر شما به واجبات مخصوصاً نماز اهميّت بدهيد و از گناه اجتناب
کنيد، خداوند رفيق شما میشود و دست شما را می‌گيرد و در بن‌بست‌ها شما را ياري می‌کند
و نمي‌گذارد تنها باشيد؛ چنان‌که در قرآن می‌فرمايد: «مؤمنين به ما حق دارند که آن‌ها
را ياري کنيم.»[1]
همچنين به اين فکر کنيد که انسان بي‌نماز يا کسي که در خواندن نماز
سستي می‌کند، در آخرت حتماً مؤاخذه میشود و چون کافر عملي از دنيا می‌‌رود، عذاب
خواهد شد و عاقبت سختي در انتظار او است.
1. الروم :47.